Φοίτησα και στα χαρτιά φοιτώ ακόμη στο ΕΚΠΑ επί επτά έτη, συναπτά και συναρπαστικά, και έτσι

διαμόρφωσα άποψη για τις αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία.

Διάβασα ό,τι ισχύει έως τώρα διαμέσου του άρθρου 16 (www.parliament.gr/politeuma/syntagmaDetails.asp?ArthroID=18)

και έζησα ως προπτυχιακή και μεταπτυχιακή φοιτήτρια καταστάσεις και στάσεις πολλές.

Μπήκα και έκανα μάθημα μαζί με 100 ακόμη συμφοιτητές μου σε αίθουσες χωρητικότητας 50 ατόμων, είδα προέδρους παρατάξεων να βαθμολογούνται με άριστα σε μαθήματα που δεν είχαν καν προσέλθει να παρακολουθήσουν, παρακολούθησα «συνελεύσεις» σε αμφιθέατρα, άκουσα καθηγητές να μας ζητούν να πληρώσουμε για φωτοτυπίες των σημειώσεών τους, άλλους να πληρώνονται για αυτές από το κράτος, δηλαδή για χειρόγραφες σημειώσεις τους, που μοιράζανε αντί επιστημονικού υλικού κά πολλά ...

Διάβασα επίσης πολύ προσεχτικά το προσχέδιο νόμου που σε λίγες μέρες θα «είναι νόμος του κράτους» όπως είπε η συμπαθεστάση κα Υπουργός

(Φυσικά διάβασα και τον νόμο που αντικαθιστά αυτό το ν/σ τον Ν1268/82, που όπως καταλάβετε από την εισαγωγή, παρόλο που ήταν καινοτομία για την εποχή του, και εξασφάλιζε το αυτονότο τότε, τον δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας, υπήρξαν σημεία στα οποία απέτυχε, σημεία που δεν εφαρμοστήκαν όπως θα περίμενε ο νομοθέτης ή ο φοιτητής, βλέπε τις Βιβλιοθήκες (Άρθρο 7), και σημεία που ξεπεράστηκαν ιστορικά)

και ναι μεν διέκρινα την διάθεση αλλαγής κάποιων κακών κειμένων, αλλά δεν βρήκα πουθενά την μνημόνευση ή έστω την υπόνοια κάποιας επιπλέον χρηματοδότησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.

Άσε που έχοντας διαβάσει όλα αυτά τα κείμενα διέκρινα την αντισυνταγματικότητα του νόμου-πλαισίου: καλά κανείς δεν πρόσεξε ότι αντιτίθεται στο Σύνταγμα (άρθρο 16); Ή μήπως το είδαν αλλά είπαν, θα αλλάξει που θα αλλάξει το Σύνταγμα, ας κινηθούμε τώρα; Το ίδιο περίπου συνέβη μαντεύω και με τα καινούρια βιβλία Ιστορίας του Δημοτικού, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Αναλυτικό Πρόγραμμα και τους στόχους, αλλά μάλλον πάλι είπαν να προλάβουν-προωθήσουν τις αλλαγές του. Καλώς ή κακώς, όμως τα γενικότερα αυτά κείμενα υπάρχουν και όσο ισχύουν κανονίζουν τα υπόλοιπα, νόμους και βιβλία στην περίπτωσή μας. Αλλά ας βάλω και άλλα στο τραπέζι...

Γιατί κακά τα ψέμματα, το πρόβλημα δεν είναι οι αιώνιοι φοιτητές, δεν είναι το άσυλο. Οι μεν δεν κοστίζουν τίποτε στο κράτος, καθότι δεν δικαιούνται ούτε δωρεάν συγγράμματα, ούτε οτιδήποτε άλλο (κοστοβόρο). Ας αποκτήσουν επιτέλους το θάρρος οι έχοντες την εξουσία και την αρμοδιότητα να μας πουν γιατί τα έβαλαν με αυτούς που είτε δεν καταφέρνουν να περάσουν μαθήματα, είτε δεν πατάνε καθόλου το πόδι τους στα εν λόγω ιδρύματα, αλλά μπορεί κάποια στιγμή να γυρίσουν εκεί και να στρωθούν και να διαβάσουν, και να γίνουν εν τέλει καλοί επιστήμονες, έχω τέτοιους γνωστούς και φίλους, εσείς; Το δε άσυλο και η άρση του είναι μια κακοπαιγμένη ιστορία. Η αστυνομία μπορεί να εισέλθει στο Πανεπιστήμιο αυταπάγγελτα, αν έχουν σημειωθεί σε αυτό κακουργηματικές πράξεις... ψάξτε τον σχετικό νόμο από την προηγούμενη κυβέρνηση. (Μεταξύ μας εγώ τρέμω την στιγμή που θα μας πουν ότι δεν αρκεί η άρση του ασύλου, ότι θα πρέπει να τοποθετηθούν και κάποιες κάμερες για την ασφάλειά μας. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας;)

Το πρόβλημα, το ουσιώδες δηλαδή σε αυτήν την συζήτηση, που όμως δεν θίγεται ούτε στο νόμο-πλαίσιο, είναι το οικονομικό. Τι αυτοδιοίκηση να υπάρξει, όταν για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Θράκης δεν είχε να πληρώσει πριν κανα χρόνο ούτε το λογαριασμό της ΔΕΗ; ε;

Συνεχίζεται...

berliner

10000 Berliner έχουν τυπωθεί και κυκλοφορούν στην πόλη του Βερολίνου. Είναι ένα παράξενο νόμισμα που γίνεται αποδεκτό σε 190 περίπου μαγαζιά του Βερολίνου, από μανάβικα, μπακάλικα, κομμωτήρια έως βιβλιοπωλεία κά, όπως θα δείτε και στην εκτενή λίστα της ιστοσελίδας του (http://www.berliner-regional.de/Hauptseite).

Δεν είναι διαμαρτυρία κατά της παγκοσμιοποίησης, όπως θα δείτε σε εφημερίδες να αναγράφεται, τουλάχιστον ο σύλλογος που το εξέδωσε λέει ότι δεν είναι. Ναι υπάρχει και σύλλογος. Και για να σας πω κι άλλα δεν είναι το μόνο νόμισμα που κυκλοφορεί σε μία χώρα της ΕΕ παράλληλα με το ευρώ. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στο Τορίνο. Α,ναι, και εκτός ΕΕ, στην Κοπεγχάγη!

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή, ένας θεωρητικός της οικονομίας ο κος Silvio Gesell (1862-1930) υποστήριξε την ιδέα ότι ένα τοπικό νόμισμα μπορεί να υποστηρίξει τις μικρές επιχειρίσεις και να ενδυναμώσει την ντόπια αγορά. Έχοντας διαβλέψει τα διάφορα απότοκα της πογκοσμιοποίησης σε ό,τι αφορά τα μικρομάγαζα των πόλεων στις οποίες θα ξεφύτρωναν πολυκαταστήματα-αλυσίδες που θα εξασφάλιζαν μεν ανταγωνισμό και χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις την ύπαρξη Trust μεταξύ τους, δηλαδή ενιαίες τιμές και υψηλά κέρδη για αυτές σε βάρος των καταναλωτών, πρότεινε την κυκλοφορία ενός τοπικού νομίσματος. H επιτυχίας του εγχειρήματος εξασφαλίζεται από την εξής ιδέα: το χαρτονόμισμα πρέπει να ανανεώνεται ανά 6μήνες, και μάλιστα χάνει 10% της αξίας του στο τέλος του εξαμήνου, δηλαδή αν έπειτα από 6 μήνες μείνει στο πορτοφόλι του Βερολινέζου ένα 10Berliner, τότε θα έχει χάσει 2cent. Άρα δίνεται ένα κίνητρο σε όποιον συναλλάσσεται σε αυτό το νόμισμα να το «κινήσει» το συντομότερο δυνατόν. Και δεδομένου ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει σε αυτό τον χώρο, δίνεται ώθηση στην τοπική οικονομία. Έξυπνο;

Και δοκιμασμένο. Δεν κυκλοφορεί μόνο το Βerliner, κυκλοφορούν αντίστοιχα νομίσματα και σε άλλες πόλλες πολλά χρόνια τώρα, βλέπε Τορίνο και Κοπεγχάγη! (http://www.complementarycurrencies.org/)

Και νόμιμο. Η Bundesbank ενέκρινε την κυκλοφορία του κατόπιν 63σέλιδης έκθεσης του Gerhard Roesl εκ μέρους του συλλόγου Berliner Verein, με το σκεπτικό ότι α. Τα μέλη δεν έχουν θέσει ως σκοπό του την αντικατάσταση του EURO και β. Ότι δεν πλαστογραφούν το EURO. (http://ideas.repec.org/p/zbw/bubdp1/5171.html)

Αυτά.

Είναι καλό να ξέρεις και κάποιες εναλλακτικές.

μια φίλη διάβασε και πρότεινε:

την τέχνη της χαζευτικής! του χαζεύειν κατά βούληση! το μεταφέρω με επίγνωση.

RUSSIA 2007

Διαβάζοντας τα στοιχεία για την Ρωσία επί Πούτιν είναι να απορείς :
«την τελευταία πενταετία διπλασιάστηκαν οι δαπάνες για την παιδεία, τριπλάσιαστηκαν οι αντίστοιχες για την υγεία…. Η Ρωσία είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που αποπληρώνει κανονικά το εξωτερικό της χρέος, χάρισε το χρέος στις φτωχότερες χώρες του τρίτου κόσμου (συσσωρεύιντας μέγα ηθικό και διπλωματικό κεφάλαιο)…» αντιγράφο από την Καθημερινή της Κυριακής.
Απορώ, θαυμάζω και δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι αυτά τα θαύματα γίνονται μόνο με πυγμή...

πετάει η γάιδαρος, και το SUV πετάει...

αυτό χρειαζόμαστε αυτό μάς έδωσε η διαφήμιση. Ένα αυτοκίνητο "πόλης" που το παρκάρουμε στο χείλος του ουρανοξύστη!
ένα αυτοκίνητο με μήκος κοντά 3 μέτρα διαφημίζεται ως αυτοκίνητο πόλης και μάλιστα με επιτυχία...
κοιμάμαι;

Τα βιβλία σε άλλη μορφή...

http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=78&cat_id=3
να συγχαρώ για την ιδέα, την προσπάθεια και το αποτέλεσμα όλους τους συντελεστές και προτείνω αφού ακούσετε την ειρήνη παππά να σας απαγγέλει μέρος του άξιον εστί να μην παραλείψετε να περιπλανηθείτε στο χρονολόγιο!!!

Το πιο ωραίο πράγμα με τα βιβλία είναι ότι σου συστήνουν τον κόσμο....

Καταστάσεις, ανθρώπους, τόπους. Ήταν το ίντερνετ του χθες, ή περίπου.
(Κάποιος θα ισχυριστεί ότι ήταν λίγο πιο λογοκριμένα τα κείμενα των βιβλίων, κι ότι σήμερα έχουμε την δυνατότητα της δημοκρατικής δημοσίευσης μιας ιδέας μιας εικόνας κλπ. Επικύνδυνη συζήτηση, αν σκεφτεί κανείς πόσοι έχουν την δυνατότητα να γράφουν στο νετ, ή την Κίνα και την κατάσταση του διαδικτύου εκεί, και όχι μόνο... Θα ασχοληθούμε με αυτό άλλη φορά.)
Μάλιστα αν έχεις εξασκηθεί μπορούν και ιδέες να σου δώσουν και συμβουλές και να σου φτιάξουν την ψυχική κατάσταση και να σε φέρουν πιο κοντά με άλλους ανθρώπους, και άλλα πολλά.
Και γι αυτό απορώ με τα εμπόδια που βάζουμε στον δρόμο κυρίως των μαθητών προς αυτά.
Κάποιοι δε φωτισμένοι λειτουργοί βρήκαν τον μπελά τους, πρόσφατο το παράδειγμα του κου Ανδροβιτσανέα, ο οποίος τέθηκε σε διαθεσιμότητα γιατί τόλμησε να δείξει στους μαθητές του προς το «εξωσχολικό» βιβλίο, αμάρτημα κολάσιμο κατά μερικούς γονείς, δημοσιογράφους, κλπ κλπ
Εμείς οι υπόλοιποι που συμφωνούμε, πού είμαστε;;; γιατί δεν ακουγόμαστε; Μήπως δεν φωνάζουμε αρκετά δυνατά;
Πάντως ακούγοντας αυτήν την είδηση από το ραδιόφωνο ξεπήδησαν τις προάλλες από τα εφηβικά χρόνια μου διάφοροι τίτλοι που μου κράτησαν παρέα απογεύματα και βράδια, αλλά και ολόκληρες Κυριακές: Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Καζαντζάκη, Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, το κόκκινο σπίτι της αλκυόνης παπαδάκη, ψάχνοντας για κοχύλια της Πίλτσερ, ο Θεός των μικρών πραγμάτων, της Ρόι, ο κόσμος της Σοφίας του Γκααρντέρ κά πολλοί.
Αν και σε σας έρχονται περισσότεροι, θα έλεγα να τoυς προωθήσετε σε παιδιά, ανήψια, βαφτιστήρια (αν ήδη δεν το έχετε κάνει) και θα δείτε αυτό που είδα κι εγώ, πόση ανάγκη το έχουν.

Την προηγούμενη εβδομάδα έπρεπε να πάω στο ΙΚΑ για έκδοση βιβλιαρίου υγείας...

Την πρώτη μέρα έφτασα αργά καθότι είχα μπλέξει στον ΟΑΕΔ για κάτι βεβαιώσεις και έτσι έφτασα μόλις λίγο πριν σταματήσουν τα μηχανήματα που παρέχουν τους αριθμούς προτεραιότητας να παράγουν άλλους. Για όσους έχουν γνώση των πραγμάτων θα πω μόνο ότι το νούμερο που κρατούσα στα χέρια μου ήταν το 210 και εξυπηρετούταν το 103. Πρόλαβα μάλιστα πριν φύγω απογοητευμένη ότι έναν μεγαλόφωνο καβγά μεταξύ δύο κυρίων γιατί ο ένας φεύγοντας άφησε σε κάποιον τρίτο έναν αριθμό που είχε κόψει για τον ίδιο, και αυτό κατά τον κύριο που διαμαρτυρόταν ήταν «τυπική ελληνική κουτοπονηριά, απαράδεκτο, ανήθικο» και άλλα πολλά που δεν πρόλαβα να ακούσω καθ' ότι έφυγα τρέχοντας τις σκάλες.
Έτσι την επόμενη μέρα προετοιμάστηκα ψυχολογικά. Κοιμήθηκα από νωρίς, έφτιαξα την τσάντα μου με το νεράκι μου, το mp3 player μου, μια ειδική playlist με λατιν μουσικές και κάποιες τζαζ μελωδίες, το βιβλίο μου, ένα ένθετο κυριακάτικης που είχε ξεμείνει στο γραφείο μου από το σκ και έβαλα στόχο να προλάβω τουλάχιστον διψήφιο αριθμό την επόμενη μέρα.
Νο 104. Αυτό ήταν το καλύτερο που πέτυχα την επόμενη μέρα. Έβγαλα λοιπόν τα ακουστικά από την τσάντα, πάτησα play και χάζεψα τον κόσμο γύρω μου. Καμιά πενηνταριά ταλαιπωρημένοι πολίτες με χαρτιά και κινητά στα χέρια, με ταυτότητες και βιβλιάρια υγείας, με κομμένα τα μάτια από την έλλειψη ύπνου (ποιος ξέρει τι ώρα είχαν φτάσει για να πάρουν το μαγικό χαρτάκι με το μικρό νούμερο προτεραιότητας για να πάνε μετά στις δουλειές τους οι άνθρωποι) περίμεναν στις περισσότερες περιπτώσεις υπομονετικά την σειρά τους, με κάποιες εξαιρέσεις που δεν θα αναφέρω, που όμως φαντάζεστε.
Έχουν πάρει άραγε ποτέ νούμερο για να σταθούν στην σειρά όσοι μας κυβερνάνε; Αλλά τι ρωτάω, εκείνοι δεν στέκονται ούτε στο φανάρι. Θυμάμαι όταν πρωτοπήρα δίπλωμα οδήγησης που οδηγούσα την οικογενειακή σακαράκα μας και αισθανόμουν πολύ τυχερή αν τύχαινε στην παραλιακή να δώσουν προτεραιότητα στην κατεύθυνση που πήγαινα γιατί τύγχανε να ήταν κάποιος υπουργός ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Τώρα απλώς εκνευρίζομαι.


ΥΓ: δεν πιστεύω να σας έκανε εντύπωση η ιστορία του καταζητούμενου νονού που εξέδωσε ταυτότητα με "χαρακτηριστική ευκολία"; Δεν ξέρω αν συγκρατήσατε από τα ρεπορτάζ ότι δεν ... ταλαιπωρήθηκε καθόλου, δεν περίμενε καν στην ουρά! Πέρασε μπροστά από τους παρευρισκόμενους με την βοήθεια ....οργάνου!

internet

χθες γυρίσαμε σπίτι κατά τις 1.30 το βράδυ και ανοίξαμε τηλεόραση περιμένοντας το θερμοσίφωνα να ζεστάνει λίγο νερό. 'Ηρθαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που είχαμε συνηθίσει να χαζεύουμε και να κοροϊδεύουμε στην εκπομπή του Θέμου.
Μία κυρία φιλοξενείτο σε εκπομπή μεγάλου καναλιού και μαζί με τους παρουσιαστές της εκπομπής κάνανε chat στο internet. Καταλήξανε να συνομιλούν με κάποιον για ... στάσεις και αποστάσεις.
Δεν κουνώ επικριτικά το δάχτυλο, απλώς αναρωτιέμαι γιατί να χρησιμοποιούν κάποιοι άνθρωποι κάτι τόσο ελπιδοφόρο τόσο στενόμυαλα.
Δεν είναι υπέροχο ότι με 19 περίπου ευρώ τον μήνα μπορούμε να διαβάζουμε ειδήσεις από όλο τον κόσμο (σχεδόν) αφιλτράριστα; Ας εξασκηθούμε στο να μάθουμε να διαβάζουμε όλες τις απόψεις και πού ξέρεις μπορεί να μάθουμε και να τις συγκρίνουμε.

υγ:http://observer.guardian.co.uk/comment/story/0,,2005503,00.html