Φοίτησα και στα χαρτιά φοιτώ ακόμη στο ΕΚΠΑ επί επτά έτη, συναπτά και συναρπαστικά, και έτσι

διαμόρφωσα άποψη για τις αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία.

Διάβασα ό,τι ισχύει έως τώρα διαμέσου του άρθρου 16 (www.parliament.gr/politeuma/syntagmaDetails.asp?ArthroID=18)

και έζησα ως προπτυχιακή και μεταπτυχιακή φοιτήτρια καταστάσεις και στάσεις πολλές.

Μπήκα και έκανα μάθημα μαζί με 100 ακόμη συμφοιτητές μου σε αίθουσες χωρητικότητας 50 ατόμων, είδα προέδρους παρατάξεων να βαθμολογούνται με άριστα σε μαθήματα που δεν είχαν καν προσέλθει να παρακολουθήσουν, παρακολούθησα «συνελεύσεις» σε αμφιθέατρα, άκουσα καθηγητές να μας ζητούν να πληρώσουμε για φωτοτυπίες των σημειώσεών τους, άλλους να πληρώνονται για αυτές από το κράτος, δηλαδή για χειρόγραφες σημειώσεις τους, που μοιράζανε αντί επιστημονικού υλικού κά πολλά ...

Διάβασα επίσης πολύ προσεχτικά το προσχέδιο νόμου που σε λίγες μέρες θα «είναι νόμος του κράτους» όπως είπε η συμπαθεστάση κα Υπουργός

(Φυσικά διάβασα και τον νόμο που αντικαθιστά αυτό το ν/σ τον Ν1268/82, που όπως καταλάβετε από την εισαγωγή, παρόλο που ήταν καινοτομία για την εποχή του, και εξασφάλιζε το αυτονότο τότε, τον δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας, υπήρξαν σημεία στα οποία απέτυχε, σημεία που δεν εφαρμοστήκαν όπως θα περίμενε ο νομοθέτης ή ο φοιτητής, βλέπε τις Βιβλιοθήκες (Άρθρο 7), και σημεία που ξεπεράστηκαν ιστορικά)

και ναι μεν διέκρινα την διάθεση αλλαγής κάποιων κακών κειμένων, αλλά δεν βρήκα πουθενά την μνημόνευση ή έστω την υπόνοια κάποιας επιπλέον χρηματοδότησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.

Άσε που έχοντας διαβάσει όλα αυτά τα κείμενα διέκρινα την αντισυνταγματικότητα του νόμου-πλαισίου: καλά κανείς δεν πρόσεξε ότι αντιτίθεται στο Σύνταγμα (άρθρο 16); Ή μήπως το είδαν αλλά είπαν, θα αλλάξει που θα αλλάξει το Σύνταγμα, ας κινηθούμε τώρα; Το ίδιο περίπου συνέβη μαντεύω και με τα καινούρια βιβλία Ιστορίας του Δημοτικού, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Αναλυτικό Πρόγραμμα και τους στόχους, αλλά μάλλον πάλι είπαν να προλάβουν-προωθήσουν τις αλλαγές του. Καλώς ή κακώς, όμως τα γενικότερα αυτά κείμενα υπάρχουν και όσο ισχύουν κανονίζουν τα υπόλοιπα, νόμους και βιβλία στην περίπτωσή μας. Αλλά ας βάλω και άλλα στο τραπέζι...

Γιατί κακά τα ψέμματα, το πρόβλημα δεν είναι οι αιώνιοι φοιτητές, δεν είναι το άσυλο. Οι μεν δεν κοστίζουν τίποτε στο κράτος, καθότι δεν δικαιούνται ούτε δωρεάν συγγράμματα, ούτε οτιδήποτε άλλο (κοστοβόρο). Ας αποκτήσουν επιτέλους το θάρρος οι έχοντες την εξουσία και την αρμοδιότητα να μας πουν γιατί τα έβαλαν με αυτούς που είτε δεν καταφέρνουν να περάσουν μαθήματα, είτε δεν πατάνε καθόλου το πόδι τους στα εν λόγω ιδρύματα, αλλά μπορεί κάποια στιγμή να γυρίσουν εκεί και να στρωθούν και να διαβάσουν, και να γίνουν εν τέλει καλοί επιστήμονες, έχω τέτοιους γνωστούς και φίλους, εσείς; Το δε άσυλο και η άρση του είναι μια κακοπαιγμένη ιστορία. Η αστυνομία μπορεί να εισέλθει στο Πανεπιστήμιο αυταπάγγελτα, αν έχουν σημειωθεί σε αυτό κακουργηματικές πράξεις... ψάξτε τον σχετικό νόμο από την προηγούμενη κυβέρνηση. (Μεταξύ μας εγώ τρέμω την στιγμή που θα μας πουν ότι δεν αρκεί η άρση του ασύλου, ότι θα πρέπει να τοποθετηθούν και κάποιες κάμερες για την ασφάλειά μας. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας;)

Το πρόβλημα, το ουσιώδες δηλαδή σε αυτήν την συζήτηση, που όμως δεν θίγεται ούτε στο νόμο-πλαίσιο, είναι το οικονομικό. Τι αυτοδιοίκηση να υπάρξει, όταν για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Θράκης δεν είχε να πληρώσει πριν κανα χρόνο ούτε το λογαριασμό της ΔΕΗ; ε;

Συνεχίζεται...