Την προηγούμενη εβδομάδα έπρεπε να πάω στο ΙΚΑ για έκδοση βιβλιαρίου υγείας...

Την πρώτη μέρα έφτασα αργά καθότι είχα μπλέξει στον ΟΑΕΔ για κάτι βεβαιώσεις και έτσι έφτασα μόλις λίγο πριν σταματήσουν τα μηχανήματα που παρέχουν τους αριθμούς προτεραιότητας να παράγουν άλλους. Για όσους έχουν γνώση των πραγμάτων θα πω μόνο ότι το νούμερο που κρατούσα στα χέρια μου ήταν το 210 και εξυπηρετούταν το 103. Πρόλαβα μάλιστα πριν φύγω απογοητευμένη ότι έναν μεγαλόφωνο καβγά μεταξύ δύο κυρίων γιατί ο ένας φεύγοντας άφησε σε κάποιον τρίτο έναν αριθμό που είχε κόψει για τον ίδιο, και αυτό κατά τον κύριο που διαμαρτυρόταν ήταν «τυπική ελληνική κουτοπονηριά, απαράδεκτο, ανήθικο» και άλλα πολλά που δεν πρόλαβα να ακούσω καθ' ότι έφυγα τρέχοντας τις σκάλες.
Έτσι την επόμενη μέρα προετοιμάστηκα ψυχολογικά. Κοιμήθηκα από νωρίς, έφτιαξα την τσάντα μου με το νεράκι μου, το mp3 player μου, μια ειδική playlist με λατιν μουσικές και κάποιες τζαζ μελωδίες, το βιβλίο μου, ένα ένθετο κυριακάτικης που είχε ξεμείνει στο γραφείο μου από το σκ και έβαλα στόχο να προλάβω τουλάχιστον διψήφιο αριθμό την επόμενη μέρα.
Νο 104. Αυτό ήταν το καλύτερο που πέτυχα την επόμενη μέρα. Έβγαλα λοιπόν τα ακουστικά από την τσάντα, πάτησα play και χάζεψα τον κόσμο γύρω μου. Καμιά πενηνταριά ταλαιπωρημένοι πολίτες με χαρτιά και κινητά στα χέρια, με ταυτότητες και βιβλιάρια υγείας, με κομμένα τα μάτια από την έλλειψη ύπνου (ποιος ξέρει τι ώρα είχαν φτάσει για να πάρουν το μαγικό χαρτάκι με το μικρό νούμερο προτεραιότητας για να πάνε μετά στις δουλειές τους οι άνθρωποι) περίμεναν στις περισσότερες περιπτώσεις υπομονετικά την σειρά τους, με κάποιες εξαιρέσεις που δεν θα αναφέρω, που όμως φαντάζεστε.
Έχουν πάρει άραγε ποτέ νούμερο για να σταθούν στην σειρά όσοι μας κυβερνάνε; Αλλά τι ρωτάω, εκείνοι δεν στέκονται ούτε στο φανάρι. Θυμάμαι όταν πρωτοπήρα δίπλωμα οδήγησης που οδηγούσα την οικογενειακή σακαράκα μας και αισθανόμουν πολύ τυχερή αν τύχαινε στην παραλιακή να δώσουν προτεραιότητα στην κατεύθυνση που πήγαινα γιατί τύγχανε να ήταν κάποιος υπουργός ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Τώρα απλώς εκνευρίζομαι.


ΥΓ: δεν πιστεύω να σας έκανε εντύπωση η ιστορία του καταζητούμενου νονού που εξέδωσε ταυτότητα με "χαρακτηριστική ευκολία"; Δεν ξέρω αν συγκρατήσατε από τα ρεπορτάζ ότι δεν ... ταλαιπωρήθηκε καθόλου, δεν περίμενε καν στην ουρά! Πέρασε μπροστά από τους παρευρισκόμενους με την βοήθεια ....οργάνου!