Jogging vs Thinking

Αν ήμουν 80 χρονών θα έλεγα "σημεία των καιρών ". Τώρα 30 παρά κάτι περιόριζομαι σε κάτι που θα καταλάβουν και οι μαθητές μου,δηλαδή: !;;;;;; :-0

Η γαλλίδα υπουργός οικονομικών κα Κριστίν Λαγκάρντ προέτρεψε τους Γάλλους να σκέφτονται λιγότερο. Πρέπει είπε να εγκαταλείψουν το hobby τους αυτό, και να στρωθούν στην δουλειά. !;;;;;; :-0
Αυτή η δήλωση χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου, να δουλεύω, ναι καταλαβαίνω ότι (για άλλους ) πρέπει ή (για άλλους) θέλω, να δουλεύω και κάποιες φορές να με παρακολουθούνε στην δουλειά μου, αλλά να μην σκέφτομαι;!
Να μην σκέφτομαι;;
Να μην σκέφτομαι γενικώς όταν πατάω κουμπιά στον υπολογιστή, όταν μιλάω στον πελάτη, όταν φτιάχνω μια ανθοδέσμη ή αφού σχολάσω;
και πώς θα γίνει αυτό;
μπορεί δουλεύοντας περισσότερο...

Μια φίλη επισκεύτηκε ως τουρίστας την ΝΥ και αυτό που μου μετέφερε ως πιο εντυπωσιακή παρατήρηση, ήταν ότι όλοι κρατούσαν το κιριλέ παπούτσια τους στο χέρι και φορούσαν τα σνικεράκια τους τρέχοντας για δουλειά...
Πια δεν περπατάμε,
η βάση της φιλοσοφικής συζήτησης, το περπάτημα, έχει αντικατασταθεί από το jogging.
Βλέπε το jogging του Σαρκοζί...

Στην Ελλάδα πάλι λέγαμε με μια άλλη καλή φίλη ότι δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε.
"Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ, γυρίζω από την δουλειά στις 9, έχω να φροντίσω τα πιο προσωπικά, οικογενειακά μου. Τα άλλα τα αφήνω σε πιο ειδικούς!" μου έλεγε.

Γιατί να αφήνουμε όσα μας ενδιαφέρουν τόσο άμεσα σε επαγγελματίες πολιτικούς,
που μάλιστα μας λένε να μην σκεφτόμαστε;;;

η θέση των μεταναστών στην Ελλάδα και αλλού

Η θέση των μεταναστών, των οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα δεν τυγχάνει επιστημονικής, κοινωνικής, πολιτικής εξέτασης, παρά μόνο ίσως μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.

Βεβαίως ιδιωτικοί φορείς, βλέπε ελληνικές τράπεζες, έχουν βγάλει ειδικά πακέτα-προσφορές για αυτήν την κατηγορία καταναλωτών, πχ προνομιακά επιτόκια καταθέσεων, διαβλέποντας αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι δημόσιοι, ότι δηλαδή οι οικονομικοί μετανάστες είναι πια μέρος του συνόλου και μια ακμαία αγορά. Δεν γνωρίζω ποιος είχε την ιδέα και ποιος σχεδίασε αυτό το τραπεζικό προϊόν, αλλά πιστεύω ότι θα έχει αποτέλεσμα για την τράπεζα στην οποία εργάζεται.

Είναι λοιπόν στην πράξη οι μετανάστες ένα ποσοστό του πληθυσμού, που διαμένει, εργάζεται, και εκπαιδεύεται στην Ελλάδα, που διαφέρει δηλαδή στην πράξη από τους Έλληνες υπηκόους της, μόνο στα χαρτιά και στην συνείδησή μας.

Οι Γερμανοί αισθάνονται άσχημα που δεν εκμεταλλεύονται αυτήν την ευκαιρία που τους δίνεται μέσω των δυναμικών αυτών πολιτών τους «όσο άλλα έθνη», όπως γράφει ο Martin Spiewak στο άρθρο του στην Zeit
(http://www.zeit.de/2007/28/Migrantenstudenten).
Αναφέρει εκεί πως σε άλλα έθνη με την βοήθεια των ποσοστώσεων ανοίγονται εδώ και καιρό οι πόρτες στους μετανάστες να διδάξουν και στα πανεπιστήμιά των χωρών υποδοχής.

Η γερμανική πραγματικότητα δεν έχει διαμορφώσει ακόμη αυτές τις συνθήκες, αντιθέτως παρατηρούνται προβλήματα: παιδιά Τούρκων μεταναστών σταματούν νωρίς το σχολείο, Ρωσογερμανοί δεν φοιτούν καθόλου σε αυτό κλπ. Το ευχάριστο είναι όμως ότι το πρόβλημα συζητείται δημόσια αυτήν την περίοδο και αυτό σημαίνει ότι και λύση θα βρεθεί και ό,τι προγραμματιστεί θα εφαρμοστεί.

Και πίσω στην Ελλάδα,

εμείς ακόμη συζητάμε κάθε εθνική επέτειο, αν μπορούν τα ΑΡΙΣΤΟΥΧΑ παιδιά των μεταναστών να σηκώσουν την ελληνική σημεία...