Είναι παντού!!!

Πίσω από τζάμια, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, στους δρόμους, στα αυτοκίνητα, στα ρούχα, στις ταινίες, στο διαδίκτυο...

Αλλού "ορατές διά γυμνού οφθαλμού" και αλλού πιο "γκρίζες".

Αλλά αυτό καταντά πια τυραννία:

Να σταματάς ταξί μετά από ποτό και ψιλοκουβέντα με τους φίλους σου, να κάθεσαι αναπαυτικά πίσω, η γλυκιά ζάλη της δεύτερης μαργαρίτας να σου δίνει δύναμη να ακούσεις το σκυλοπόπ λαϊκό τραγούδι που συνοδεύεται μάλιστα από τσιγάρο από τον οδηγό του οχήματος, και να σταματάς το ζαλισμένο βλέμμα σου σε διαφήμιση!!!

Και στα δύο μαξιλαράκια, οδηγού και συνοδηγού, σε απόσταση λιγότερο του μισού μέτρου, να σου η διαφήμιση!

Για το καζίνο Λουτρακίου, συγκεκριμένα η χθεσινοβραδινή!

Δεν ξέρω πού μπορώ να βρω το δίκιο μου, αλλά αισθάνομαι ότι έχω δίκιο:

ΟΧΙ ΑΛΛΟ!

Δεν αντέχω περαιτέρω την πλύση εγκεφάλου στην οποία υποβάλλομαι.

και ερωτώ:

Πώς θα ήταν μια πόλη, μια συνοικία έστω χωρίς καθόλου διαφημίσεις;