Σήμερα συμπληρώθηκαν 13 χρόνια χωρίς την Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη), και θα ήθελα να χρησιμοποιήσω 2 φράσεις της:

«Ο Πολιτισμός είναι η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος.... Χωρίς πολιτισμό εμείς οι Έλληνες είμαστε ο κανένας».

Δεν έχω σκοπό να μνημονεύσω άλλο αυτήν την ελληνίδα θεά, όπως την απεκάλεσε ο ελληνικός και ο διεθνής τύπος, αλλά να ρωτήσω κάτι επίκαιρο:

Πόσο έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι μας αυτήν την αλήθεια;

Και τι κάνουμε για αυτό;

Κοιτάχτε γύρω σας, ειδικά όσοι από σας μένουν σε πόλεις όπως η Αθήνα, η Πάτρα, η Καρδίτσα, η Θεσσαλονίκη... Γιατί τόσο γκρίζο; Γιατί τόσες κεραίες; Γιατί τόσο λίγο πράσινο; Δεν μπορεί, κάτι θα μπορούμε να κάνουμε για αυτό.

(Αλήθεια το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού θα γίνει ή θα μείνει και αυτό στα χαρτιά;)

Δεν μπορώ να συνηθίσω τα χαρτιά στους δρόμους, τα αποτσίγαρα στα πεζοδρόμια, τα κουτιά από τα αναψυκτικά και τις πλαστικές σακούλες στην εθνική. Καθόλου.

Δεν μπορώ να συνηθίσω το άσχημο περιβάλλον των πόλεων. Πολύ φοβάμαι ότι τελικά θα καταλήξουμε άνθρωποι κακόγουστοι, γιατί οι εικόνες που μας περιτριγυρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μας είναι άσχημες.

Τι να δημιουργεί αυτή η ασχήμια στην ψυχολογία μας;

Τι λέει αυτό για τον πολιτισμό μας;

υγ: άφησα συνειδητά την μουσική εκτός συζήτησης, αλλά μόνο διότι κι εκεί τα πράγματα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα...