καλή η θέα, αλλά....

θα καθόσασταν σε μια καρέκλα που το ένα πόδι τρίζει, το άλλο έχει σπάσει, το τρίτο έχει ραγίσει και το τέταρτο λείπει;
ζούμε σε μια χώρα που οι εξουσίες της θυμίζουν την εν λόγω καρέκλα.
όσο καλή θέα και να μας παρέχει, είναι πολύ δύσκολο να πείσουμε τα νιάτα να κάτσουν στην καρέκλα αυτή.
Εξάλλου είδαν εμάς που, στην προσπάθεια να κάτσουμε να απολαύσουμε την θέα που μας παρέχει η ελλαδίτσα, πέσαμε.

Μαθήτριά μου, μαθήτρια της Α Λυκείου μου είπε ότι θέλει να σπουδάσει, να διαμείνει και να κάνει οικογένεια, στην Γαλλία, στην Αγγλία , στην Γερμανία ή αλλού. Οπωσδήποτε όχι στην Ελλάδα. Ο Ντε Βιλπέν θα ήταν πολύ χαρούμενος, το όνειρο της κινητικότητας εντός ΕΕ πραγματοποιείται!
όμως υπήρχε μια πίκρα στην φωνή της μαθήτριάς μου.
Γιατί να μην μπορεί να πραγματοποιήσει όσα ονειρεύεται, σπουδές, μεταπτυχιακά, επαγελματική αποκατάσταση, εκεί που μεγάλωσε, που είναι οι φίλοι της, η οικογένειά της, το χωριό της;
Γιατί να πρέπει να παπαγαλίσει σελίδες επί σελίδων για να "μπει" στην επόμενη σχολή από αυτήν της τρίτης της προτίμησης, να αποφοιτήσει μετά κόπων και βασάνων, να θερμοπαρακαλέσει κομματοποιημένους φοιτητές/καθηγητές της για να γίνει δεκτή σε ένα μεταπτυχιακό, να ολοκληρώσει και εκεί τις σπουδές της και να ξαναθερμοπαρακαλέσει γνωστούς-φίλους-συγγενείς-γείτονες για να βρει δουλειά, και να είναι (πιθανότατα) και ετεροαπασχολούμενη; Και μετά από όλα αυτά, στις δημόσιες υπηρεσίες να τις φέρονται σαν ενοχλητική μύγα, να πληρώνει φόρους που μπροστά στα μάτια της μετατρέπονται σε μίζες, πισίνες και σπίτια των 700τμ, να βλέπει ακόμη βαλίτσες με χρήματα-μίζες ασφαλισμένων που πηγαινοέρχονται, και που πότε δεν επιστρέφονται, "δημοσιογράφους" να κυκλοφορούν στους δρόμους με αυτοκίνητα που κοστίζουν όσο το σπίτι που αγόρασε με δόσεις που θα καταφέρει(;) να αποπληρώσει σε 35 χρόνια αν δεν ανεβούν τα επιτόκια και οι τράπεζες δεν παράγουν χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλότερου ρίσκου από τα subprimes, τηλεεκπομπές που την προσβάλλουν, πολιτικούς που την κοροϊδεύουν, εισαγγελείς που συνεννοούνται με τους τελευταίους, να πίνει νερό που προκαλεί καρκίνους, να αναπνέει αέρα μολυσμένο, να φτάσει να συνταξιοδοτηθεί (αν ενδοιάμεσα δεν μείνει άνεργη μητέρα, δηλαδή άνεργη μέχρι νεωτέρας....) και να φυτοζωεί;


Ωραία η θάλασσα και ο ήλιος. Ωραία η θέα από τα Ζαγοροχώρια, την ορεινή Ναυπακτία, τον Ψηλορείτη, την Καλδέρα ή από αλλού... Αλλά αρκούν για να την πείσω ότι αξίζει να υποστεί την λοιπή ταλαιπωρία που τα συνοδεύουν;

ένας στους ΔΕΚΑ

Χθες το βράδυ παρακολούθησα την παράσταση "ένας στους δέκα".
Παράσταση βασισμένη πάνω σε εμπειρίες μεταναστών στην Ελλάδα, ακολουθώντας την καινοφανή για το θέατρο ιδέα της συρραφής και συγγραφής κειμένων επί σκηνής.
3 μετανάστες επέτρεψαν χθες στο κοινό που πήγε στο θέατρο νέου κόσμου να χαμογελάσει και να συγκινηθεί με την αναλγησία του ελληνικού κράτους, την μετανάστευση, την αδικία, τον ρατσισμό.
Στην παράσταση "ένα στους δέκα" πρέπει να πάνε κατα αρχάς όλα τα σχολεία, αλλά κατά την γνώμη μου και όλο το Υπουργικό Συμβούλιο. Ειδικά οι υπουργοί Εσωτερικών, Δημοσίας Τάξης και άλλοι συναρμόδιοι για το θέμα της μετανάστευσης.




Για πληροφορίες σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης στην Ελλάδα:
http://www.mmo.gr/pdf/general/IMEPO_Report_Final_Greek.pdf