Αν ήμουν για μία μέρα ....

Πρύτανης του ΕΚΠΑ ή έστω πρόεδρος ενός τμήματος το πρώτο πράγμα που θα εφάρμοζα θα ήταν τα κουπόνια για την προσφορά βιβλίων στους φοιτητές, σε αυτό κατέληξα κοιτώντας την βιβλιοθήκη μου σήμερα το πρωί. Έψαχνα να κατεβάσω από αυτήν ένα βιβλίο Απειροστικού Λογισμού για την αδελφή μου, που χωρίς να είναι μαθηματικός αναγκάστηκε να κολυμπήσει στα βαθιά των Μαθηματικών, δηλαδή σε αιτήματα και υποθέσεις των Fermat, Riemann, Galois, Euler, Hilbert κά στα αβαθή δηλαδή της επιστήμης, διαβάζοντας το καλογραμμένο καθώς μου λέει «Πυθαγόρεια εγκλήματα» του Δρ των Μαθηματικών Τεύκρου Μιχαηλίδη, μια αστυνομική περιπέτεια που περιδινάται στον κόσμο των μαθηματικών και όχι μόνο...
Και ανακάλυψα ότι με τα βιβλία που μας εφοδίασαν από το Μαθηματικό Αθηνών πριν κάποια (λίγα) χρόνια πάνω στο θέμα δεν είναι και πολύ ευκολοδιάβαστα, είναι βέβαια ακριβέστατα και ορθά διαρθρωμένα, απ΄όσο μπορώ να κρίνω, και εκ του αποτελέσματος αφού πολλοί μαθηματικοί τα κατεννόησαν, αλλά έλα που έπεσε στα χέρια μου και ένα ακόμη αυτό των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης του Spivak που αναπτύσσει την ίδια ύλη το ίδιο αυστηρά, αλλά με μια διαφορά, έχει όλα εκείνα τα σχήματα και τα βοηθήματα γενικώς για ευκολότερη κατανόηση! Θυμάμαι πόσο το είχα εξετιμήσει αυτό πρωτοετής τότε στο Τμήμα. Και αναρωτιέμαι γιατί να φορτωθώ ένα βιβλίο προεπιλεγμένο, και όχι ένα βιβλίο που ταιριάζει σε μένα καλύτερα, έστω μέσα από μία λίστα προεπιλεγμένων βιβλίων, για να ξέρω και πού βαδίζω...
Γιατί δηλαδή ο κάθε καθηγητής να γράφει ένα σύγγραμμα ή να τυπώνει τις σημειώσεις του μαθηματός του και αυτό να είναι το ευαγγέλιο; Γιατί να πληρώνεται (αδρά) για ένα (συνήθως) μέτριο «βιβλίο»; Η μετριότητά του εξ άλλου αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι εκτός των φοιτητών του Πανεπιστημίου δεν διαβάζεται από κάποιον άλλον! Ούτε και από φοιτητή άλλου τμήματος!!! Δεν στραγγαλίζουμε έτσι την έμφυτη τάση του νέου να ψάχνει; Γιατί να δέχεται μία αυθεντία;
Γιατί να περνάμε ως μήνυμα ότι η νωθρότητα κι η παπαγαλία επιβραβεύονται; Που δεν επιβραβεύονται, στην ελεύθερη αγορά ζούμε! Πώς θα ανταπεξέλθει αργότερα στη ζωή του αυτός ο φοιτητής-παπαγαλάκι-ενός βιβλίου στους ταχύτατους ρυθμούς μιας επιχείρησης, πώς θα αποφασίσει κάθε φορά που έχει ένα πρόβλημα μπροστά του να αντιμετωπίσει πού θα αποταθεί; Βέβαια για αυτό (και για άλλα) κάθε φορά που βγαίνει μια προκύρηξη στο δημόσιο οι αιτήσεις είναι υπερπολλαπλάσιες των θέσεων. Εκεί ακούω επικρατούν τα ίδια κριτήρια.
Επιστρέφω όμως στο θέμα,πώς να μάθει ο φοιτητής να ψάχνει στην βιβλιοθήκη, στο ίντερνετ, στα βιβλιοπωλεία για πληροφορίες, νέες θεωρίες και εφαρμογές; Πώς θα γίνει Επιστήμονας, Πολίτης, Άν(ω)θρωπος αν του έχουμε μπροστά του ένα μοναδικό σύγγραμμα; Αυτός που λέει ότι γνωρίζει ποιο είναι καλύτερο και ποιο καταλληλότερο για τους φοιτητές και για κάθε έναν χωριστά έχει δίκιο;
Αν άντεχα ακόμη μία μέρα στην θέση του Πρύτανη θα έφτιαχνα και τις βιβλιοθήκες... αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγαλύτερο θέμα, γιατί δεν λείπουν μόνο από τα Πανεπιστήμια οι μεγάλες, ενημερωμένες, και εύκολα προσβάσιμες βιβλιοθήκες.
Γιατί αυτά είναι τα προβλήματα και όχι οι «αιώνιοι» φοιτητές,
μκ
υγ: για τις σπιτικές βιβλιοθήκες που επίσης φωτογραφίζω παραπάνω, επιφυλάσσομαι. Θα επανέλθω άλλη μέρα.