πάει καιρός....

...από τότε που ξεκίνησα, αλλά ήθελα να γράψω κάπου σήμερα το βράδυ κι είπα να εκμεταλλευτώ την ήδη υπάρχουσα θέση μου, και φυσικά το αγαπημένο μου όνομα-ψύχωση-συνήθεια τόσων ετών, από την εφηβεία μου... αστραδενή!
μ αρέσει η ελευθερία που σου προσφέρουν οι λευκές σελίδες του νετ, ιδιαίτερα δε η ελευθερία που μου χάρισε η απόφαση να μην δώσω την διεύθυνση σε κάποιον γνωστό για να με διαβάσει, αλλά αφήνω τα γραπτά μου να ταξιδέψουν σε όποιον από τύχη ανοίξει αυτές τις αράδες, αν αυτό δεν συμβεί, το πολύ πολύ να έχω ένα ημερολόγιο... αλά παλαιά!
πάει καιρός λοιπόν που έγραψα ημερολόγιο, γράφω όμως γράμματα, συχνά, γράμματα που δεν στέλνω, σε ανθρώπους που ξέρω. Μια φίλη μού είπε κάποτε και κρατώ σαν φυλαχτό αυτά της τα λόγια, ότι βρήκα την τέλεια ψυχοθεραπεία, μάλλον έχει δίκιο! την κρατώ για όποτε αυτή χρειστεί, φαντάζομαι οι στροφές του δρόμου μπροστά θέλουν προσοχή και δίχτυα ασφαλείας, πχ blogs.
αυτά για το παρελθόν, από αύριο σε πιο ... σύγχρονα θέματα,
χαιρετώ,
μκ