το τι υφίσταται...

...όποιος συντροφεύει τα βράδια του με τηλεόραση δεν λέγεται. Αυτό σκεφτόμουν ενώ είχα την ευκαιρία να περάσω ένα βράδυ χωρίς καθόλου αστρανάμματα-τηλεοπτικά, με ραδιόφωνο, εφημερίδα και κρασί. Μάλιστα το σημερινό άρθρο του Στάθη στον (κατ εξαίρεση) ολοσέλιδο Ναυτίλο είχε ως αφορμή τον Μάκη, και αυτό ξετύλιξε το κουβάρι των συνειρμών που οδήγησε στην κατάντια γενικώς του μέσου Τηλεόραση στην Ελλάδα. Και το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί χωρίς την απαραίτητη αδειοδότηση δεν με ξένισε ποτέ, όχι, το χάλι των μεγάλων ιδιωτικών κυρίως έχω υπόψη μου να θίξω. Με τι φόβο με τι πάθος, πήραμε την ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή.. που λέει και ο ποιητής! (αν θυμάμαι καλά τους στίχους) Ενώ η ιδιωτική TV έφερε την υπόσχεση της αντικειμενικής ενημέρωσης, του πλουραλισμού τόσο της γνώμης όσο και της τέχνης, την υπόσχεση ακόμη ακόμη της εναλλακτικής ψυχαγωγίας, έχει πια καταντήσει να τρώει τα σωθικά της, να ανακυκλώνει την τροφή της, να μπουκώνεται τα σκατά της και να μην αναζητά λύτρωση σε εναλλακτικές οπτικές, που δεν αρνούμαι, για να είμαστε δίκαιοι, ότι υπάρχουν στο σώμα της.(Δεν αναφέρω παραδείγματα, όλοι έχουμε κάτι στο μυαλό μας είναι σίγουρο!)
Όχι ότι το ραδιόφωνο ή οι εφημερίδες και ό,τι άλλο έντυπο ή άτυπο μέσο κυκλοφορεί αυτόματα βαφτίζεται ελπιδοφόρο. Αλλά εκεί η επιλογή γίνεται πιο συνετά, δεν μπουμπουνίζεσαι από φώτα και φωνές, δεν στραβώνεσαι σαν την πεταλούδα από την φωτιά. Αφήστε ένα φως ανοιχτό όταν βλέπετε TV, γυρίστε την (40 ιντσών για πολλούς! flat) οθόνη σας λίγο προς τα δεξιά, ας μην απευθύνεται μόνο σε σας, κλείστε την όταν τελειώσει αυτό που παρακολουθείτε, ή ακόμη (πιο δύσκολα) καλύτερα ανοίξτε την όταν δείτε κάτι ενδιαφέρον στο πρόγραμμμά της! Ξέρω ότι δεν απευθύνομαι σε μικρά παιδιά, άλλωστε τότε θα έλεγα άλλα και αυτά όχι σε προστακτικό τόνο.
Καληνύχτα και καλή τύχη,
μκ