«πήρες στα χέρια σου ένα όπλο»

Το ΜΕΤΡΟ επεκτείνεται προς Ελληνικό. Έτσι σε διάφορα σημεία της Βουλιαγμένης οι λωρίδες γίνονται δύο, από τρεις που είναι μόλις λίγα μέτρα πριν. Η σήμανση δεν είναι πολύ σαφής και οι ταχύτητες που αναπτύσσουν εκεί οι οδηγοί αρκετές φορές υπερβολικές, ειδικότερα το βράδυ. Τροχαία σε αυτό το σημείο του δρόμου δεν έχω δει ούτε τις καθημερινές ούτε τα Σαββατοκύριακα, και περνώ από εκεί σχεδόν κάθε μέρα. Αναφέρομαι στην τροχαία, γιατί είναι η μόνη που θα μπορούσε να αναχαιτίσει τους οδηγούς.

Ο φόβος των Ιουδαίων.

Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μειώσουν ταχύτητα οι Έλληνες οδηγοί, παρά μόνο με τον φόβο επιβολής προστίμου. Η παιδεία μας σε σχέση με την οδηγική συμπεριφορά είναι ελλιπής. Οδηγούμε γρήγορα, επιθετικά. Θα έλεγα ότι μερικές φορές οδηγούμε φονικά είτε/και αυτοκτονικά.

Δεν μας φτάνουν λοιπόν οι κακοτεχνίες σε όλο το μήκος των οδών, η έλλειψη καλής εκπαίδευσης των οδηγών, (πού ακούστηκε να παίρνουμε δίπλωμα και τις περισσότερες φορές να μην έχουμε οδηγήσει μαζί με τον καθηγητή μας σε βρεγμένους δρόμους, σε χιόνι, βράδυ, στην εθνική κλπ κλπ ή ακόμη να το παίρνουμε και να μην επανεξεταζόμαστε σε εύλογο χρονικό διάστημα...), γινόμαστε και αγρίμια πίσω από το τιμόνι.

Θυμήθηκα χθες το βράδυ αυτό που μου είχε πει ο πατέρας μου δίνοντάς μου τα κλειδιά του πρώτου αυτοκινήτου μου, ένα αυτοκίνητο που είχε τότε ακριβώς την ηλικία μου, 18 χρόνων, και «έπιανε» τα 90 km/h με ευνοϊκό (ούριο) άνεμο μόνο σε κατηφόρα’

«πήρες στα χέρια σου ένα όπλο», μου είπε.

Το θυμήθηκα γιατί στην γειτονιά μου προχθές το βράδυ σημειώθηκε ένα ατύχημα.

4 νέα παιδιά 18-20 ετών σκοτώθηκαν όταν ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του στο σημείο που γίνονται τα έργα στην Βουλιαγμένης, εκεί που στενεύει όπως περιέγραψα παραπάνω ο δρόμος.

4 σπίτια έκλεισαν. Γονείς κλαίνε τα παιδιά τους, φίλοι-συμμαθητές τους φίλους τους, καθηγητές τους μαθητές τους, παππούδες τα εγγόνια τους.

Και αυτό μόνο στην δική μου γειτονιά. Προχθές.

Στην δική σας;

Υπάρχουν προβλήματα στο οδικό δίκτυο, στην εκμάθηση της οδήγησης, στην αστυνόμευση. Υπάρχουν θύματα. Υφίσταται ένας ακύρηχτος πόλεμος με πολλά θύματα καθημερινά. Έρχονται και οι γιορτές που παραδοσιακά κινούμαστε όλοι προς τα χωριά μας... Τρέμω τις σχετικές στατιστικές που θα δουν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες μέρες.

Ας μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Ας προσέχουμε.

Όπως έλεγε και ο Αλμπέρ Καμύ ο θάνατος από αυτοκινιτιστικό ατύχημα είναι ο πιο άδικος. Πέθανε σε ένα τέτοιο όμως...

ΥΓ: αφιερώστε λίγο χρόνο και διαβάστε στην σελίδα αυτή λεπτομέρειες http://www.ioas.gr/. Αποσκοπεί στην ενημέρωση άρα και στην πρόληψη και μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Λάβετε μέρος στις δράσεις του ινστιτούτου, στα σεμινάριά του. Παλιοί και νέοι οδηγοί.

ΥΓ2: Γωγώ, ευχαριστώ που με ενημέρωσες για την δράση του ινστιτούτου τούτου...