Tuesday, September 25, 2007

20''

Ρούφηξε γερά τον καπνό. Οι γλάστρες πρέπει να μετακινηθούν, οι ελιές κλείνουν πια την θέα. Ποια θέα δηλαδή...

Ο δυνατός θόρυβος του συναγερμού τον τρόμαξε. Ήταν σχεδόν εκκωφαντικός και επέστρεψε, αφού χτύπησε στο τζάμι, προκαλώντας εκνευρισμό στον Άκη, που φτερούγισε φοβισμένος, γύρω από τον εαυτό του.

Δεν ήταν το δικό του αυτοκίνητο, αλλά ένα μικρό πράσινο Starlet, παρκαρισμένο ακριβώς δίπλα στην είσοδο του πάρκινγκ τους. Έσκυψε για να δει καλύτερα.

Το δικό του ένα Renault megane πολυμορφικό έμενε βουβό. Τα παιδικά αρκουδάκια τοποθετημένα από την μικρή Ελένη στον πίσω καθρέφτη χαμογελούσαν στον οδηγό.

-Γαμώτο, μες στην ησυχία.

-Νίκο; Έξω είσαι; Καπνίζεις πάλι;

....................................................................................................................................

Η εικόνα αναβόσβηνε. Το μεσημεριανό πρόγραμμα του Antenna έπαιζε χωρίς κανείς να το παρακολουθεί. Απέναντι από την τηλεόραση η γιαγιά χαζεύει.

Ο δυνατός θόρυβος του συναγερμού τάραξε την γειτονιά και μαζί την βιτρίνα με τα ποτήρια της.

-Τι να κάνουν τα παιδιά, μονολόγησε η γιαγιά. Στον κομό είχε δύο κορνίζες, η μία μεταλλική με σκαλιστά λουλούδια και θαμπό τζάμι, δώρο του Κωστή της, στήριζε την φωτογραφία του γιου φαντάρου, να χαιρετάει στρατιωτικά και να χαμογελάει, και η άλλη ξύλινη και πιο μικρή να δείχνει την εγγονή να παίζει πιάνο σε κάποιες εξετάσεις της.

....................................................................................................................................

-Το δικό μας είναι;

Δεν σκέφτηκα να του απαντήσω. Δεν έκανε διαφορά, μπήκε στο μπάνιο, δεν θα με άκουγε. Πότε σταματήσαμε να κοιταζόμαστε όταν μιλάμε; Ο θόρυβος του συναγερμού ξυπνούσε τον πρωινό μου πονοκέφαλο, που με τόσο κόπο είχα ξεγελάσει με μία ασπιρίνη και ένα καυτό μπάνιο. Μα γιατί βάζουν συναγερμούς αφού δεν τους ακούν;

Δεν με ακούει. Κάνει ότι με παρακολουθεί όταν συζητάμε, γνέφει και όλα αυτά, αλλά είμαι σίγουρη, δεν με ακούει.

Δεν θα το κλείσουν επιτέλους;

Ωραία, άρχισε να χτυπά και το κινητό του τώρα. Είναι μέσα στην μπανιέρα και δεν θα το προλάβει. Να δω ποιος τον καλεί; Με ποιο δικαίωμα;

Αυτός όταν το σήκωσε κάποια στιγμή που ήμουν στην τράπεζα, εγώ θύμωσα.

....................................................................................................................................


Δεν θυμάμαι να έχει τόσο θόρυβο όταν είχαμε πρωτοέρθει. Άντε πάλι ο συναγερμός του starlet. Τι να κάνει το λουκουμάκι που το οδηγεί; Να δεις που θα είναι με καμιά ξανθιά, από αυτές που με το ένα χέρι ξάνουν το μαλλί όλη μέρα και με το άλλο ξεφυλλίζουν το cosmopolitan, μην τύχει και βγει κανένα καλλυντικό στην αγορά και δεν το δοκιμάσουν.

Άντε να διαβάσεις με συναγερμούς, μουσικές και πανηγύρια!

- Ρε Αγγελική δεν χαμηλώνεις λίγο να ακούω τις σκέψεις μου;

Καμία απάντηση.

Άντε δόλια μάνα, μην περιμένεις να αποφοιτήσω πριν τα εφτά χρόνια, εφτά χρόνια φαγούρα με την παλιοσχολή που έμπλεξα, με τις συγκατοίκους που επέλεξα, με τον γκόμενο που με παράτησε δύο μέρες πριν ξεκινήσω να γράφω...

Δεν κατέβηκε ακόμη και το καινούριο επεισόδιο του prison brake, μαζί με διπλά τζάμια πρέπει να βάλουμε και καμιά καλύτερη σύνδεση εδώ μέσα.

- Ρε Αγγελικήηηηηηηηηηη!!!!

Λέρος 7/2007

1 Comments:

At 8:33 PM, Blogger Talking Drum said...

κι εγώ στη Λέρο έκανα βουτιές... Μπράβο Μαράκι :-)

 

Post a Comment

<< Home